Kardeşliğe Mektup (3) Şiiri - Fevzi Güle ...

Yok sana merhaba... Şerefsiz...
Lan oğlum... Ölüm halinde
hatta sonrasında mezardayız; demedik mi
Bir parça su olur toprağımda,
Bir ot biter belki,
Mektubun bir fatiha ruhuma.
Yaz; sayfalarca yaz demedik mi.
Neden yazmazsın!
Kavgalıyım...
Konuşmuyorum, kardeşlik!
Yanlış anlama sana sitem;
Kendime davam, kendimden davacıyım. ben...
Vursam acım acır, sıksam ben yaralıyım.
Öldürsem kimse anlamaz,
İntihar diyecekler.
Ne o; katil ben, bok yoluna giden ben...
Ne anladım; bu işten...
Kısacası; boşuna sarfiyat yapmaktayım; kendimle...
Biliyormusun! Fikreti gördüm geçenlerde, Amerika'daymış.
İlk hatırladığımız, Karagümrük'lülerle kavgamız oldu.
Hani sen, ben Fikret, onları sayamıyoruz.
20 mi? 30 mu? karışık
Tartışmasız yedik dimi? kardeşlik..
Hastaneye kaldırılan bizden iki
Onlardan onüç kişi...
İki çocuk var köftehor'da çok şirin; adı Ceyn.
Diğerine babasının adını vermişler, Abbas...
Karısının da Matilda.
Kız adını söylediğinde
Bir kriz tuttu; boğulucaktım.
Fikret anladı, mideme bir yumruk... sustum.
Kilisenin karşınındaki Rum dilberine gitti; aklım.
Ne günlerdi.
Ah! ne güzel günlerdi...
Ne hatun du dimi kardeşlik...
Valla sıçıcam ağzıma, kararlıyım.
Gerçi neden sıçıcam biliyorum,
Hani yanlızım ya şimdi...
Hani boktan geceler geçiriyorum ya...
Hani herkes yok mu birşeyler diye soruyor ya.
Sıkıntı yapıyorum, kendime.
Suçluyorum, kendimi; kardeşlik!
Arada sırada bok kukusu da fena gelmiyor değil hani?
Eski kulağı kesiklerdeniz,
Kendimize bok yedirmiyoruz! diyecek halimiz yok açıkçası.
Bir parça atıp ağzımıza, geveliyoruz.
Ben ne yapıyorum. Ya!
Bu bok muhabbeti ne;
Şuraya bak; ne kağıt kaldı, ne kalem,
Üst, baş bile battı, Kardeşlik!
Aslında sen tecrübelisin,
Millet tuvalet kağıdına kıçını siler.
Sen üstüne sıçarsın.
Anladın beni kardeşlik! biliyorum.
Körün halinden kör anlarmış.
Sağırlardan bize ne.
Her yiğidin bir yoğurt yiğişi vardır.
Deyişi boş değildir; elbet.
Bizim de yoğurda çala kaşık girişimizi izleyen var.
Yada bir gün olacak. Kardeşlik!
İlla ki, o gün doğacak.