Kardeşiz Biz Şiiri - Bayram Çinkil

KARDEŞİZ BİZ

Bu özgür Dünyanın,
Tutsak evlatlarıyız biz
Zencirli de çalar bu tamtamlarımız,
Zencirsiz de,
Gönlümüz olursa eğer
Hayat mı yaşar içimizde
Yoksa biz mi hayatın içinde bilinmez
Bazen ağlamaya hasret kalırız
Bazen de gülmek isteriz
Tam bir ağız dolusu
Ama asla gülünmez
Bu özgür Dünyanın,
Tutsak evlatlarıyız biz.
Kardeşiz aslında hepimiz
Sarısı
Beyazı
karasıyla
Pek çok ortak yönümüz var
Pek çok ortak değer
Yıllar buluşturur bizi
Diller buluşturur bizi
Yollar buluşturur bizi
Sınırlar aşarız bazen
Kavuşmak için
Geçeriz Karaları
Yüzeriz Denizleri
Uçarız bulutları kuş gibi
Hasret, kor olup yakar içimizi
Tam kavuştuk,
Kavuşacağız derken
O anlamsız ayrılıklar girer araya
Kocaaa' Dünya koymuşuz adını
Ama koca Dünya
Dar gelir bize
Sonra okullar kurmuşuz
Cehaletimizi aşmaya
Okullar okullar...
Ne çok okullar.
Ders almışız
Ders vermişiz
Bazen tarihten,
Bazen insanlık değerlerinden,
Bazen de hiç,
Ağzı dili bile olmayan
Bir hayvandan
Külüne muhtacız
Aslında birbirimizin ama
Yetmemiş cehaletimizi aşmaya.
Ve bölüşemeyip bir şeyleri hakkıyla
Birden, n' olduysa olmuş?
Gök gürlemiş beynimiz de
Şimşekler çakmış
Yıldırımlar düşmüş
Hayvanlaşıp,
Unutarak heeer şeyi bir anda
Ordular salmışız birbirimizin
üstüne
Ocağına
Yuvasına
Yurduna
Kin kusmuşuz,
Nefret kusmuşuz,
Düşmanlık kusmuşuz
Yaralamışız birbirimizi
Sakat bırakmışız
Öldürmüşüz hatta
Bazen din olmuş bu ayrılığımız
Bazen toprak
Bazen para
Ne cerrahlar uğramışlar bu yaraya
Ne çoook çok acılar yaşanmış
Ne dikiş tutturabilmişler
Ne şifa bulmuş bu yara
Değer demişiz ayrılıklarımıza
Örf demişiz,
Adet demişiz
Benim dinim,
Senin dinin demişiz
Oysa ki;
Uzlaşmaya gelmiştir
Dini de getirenler
Uzlaşmaya,
ve uzlaştırmaya
Paylaşmaya,
ve paylaştırmaya
Ve bölüşüp bölüştürmeye
Ama biz,
Bölüşemeyip getirdiklerini hakkıyla
Paylaşamayıp
paylaştıramayıp belki
Yükleyip cehaletimizi de onlara
Barbarlıkla örtmüşüz üstünü
yetmemiş;
Deşmişiz karnını birbirimizin
Karın deşen gibi
Sonra,
nefreti yarınlara ekip
Yıkmışız evlerimizi
Viran eylemişiz bahçelerimizi
Yetim koymuşuz çocuklarımızı,
Bebelerimizi
Ve kadınlarımızı,
Acımadan hiç
özrümüz;
kabahatimizden büyük olmuş
Her zaman
Ben var isem
Sen yoksun demişiz
Ne büyük halt etmişiz
Sonra;
Hiç utanmadan onurumuzdan
Hiç utanmadan grurumuzdan
Hiç utanmadan insanlığımızdan
Bir de; birbirimize o,
yalancı nutukları çekmişiz
Bakmayın bu olanlara
Bakmayın yaptıklarımıza
Bakmayın akan
onca kanlara siz.
Kardeşiz biz
Kıyamete kadar aslında
Kardeşiz biz
Kardeşiz biz..