Beyaz köpükler üzerinde bir tekne yol alır
İnce bir çizgi bırakarak
Ufukta hep biraz kara görünürken
Geride sıcak kollar bekler önceleri
Rüzgar hızını artırır sonra
Kıyıda el sallayanlar giderek çoğalır
Binenler elleri dolu
İnenler elleri dolu
Hep bir şeyler taşır
Tekne ilerledikçe sular değişir
Bir fırtına patlak verir, alışılmadık
Güvensiz sularda yol almak zorlaşır
Deniz gözlerine gelir
Pusula bozulmuştur artık
Ufuk bir çizgi halini alıp
Gittikçe uzaklaşır
Tekne battı batacak
Yükü ağır
Sular çeker seni kendine
Dalamazsın
Ağırlığın aynı zamanda hafifliğindir çünkü
İçinde kuytu bir köşede umudun
Teknene yakıt edersin
Sona yaklaştıkça
Ufukta yine karayı görmeyi dilersin
Tekneler kimi al kimi mor
Kimi yelkenli kimi kürekli
Hep yol alır
İnce bir çizgi bırakarak
Yolculukta deniz hep kardeştir
Vursa da sevse de
İşte bu çok geç anlaşılır
29.08.06
Müjde SoytürkKayıt Tarihi : 30.8.2006 01:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgi ve saygıyla
TÜM YORUMLAR (1)