Kardeşime.. Şiiri - Deniz Sarıkaya

İçimde kör bir bıçak yarası kardesim,
6 yaşında koşar adım acın
İlk terkedişim seni
Yokluğunda kalbim
Bir kurşun gibiydi
Ah yalın ayaklı kücüğüm
Turab olamadım
Sarıp sarmayalamadım o masum gövdeni
İçimde çırpınan bir göçmen kuş gibi
Nereye gittin
Gönül bahçemde kara hazan
Talihin, karayazın,
karayagız kardeşim
Bir tufan mı bu yarab
Nedir her gün ışığı
Nemini değdiren yüreğime bu sızı!
Hicran mı? Vuslat mı
Nedir tanyeri sökende
Usulca kanatan içimi, o hüzme-i nur
Uyanmakla uyanmamak arasında ki
Acı tereddüt!
Günü karşılarken utangaç mahçubiyet
Yerken içerken ki ızdırap!
Cok kere divan kurup
Oturup aldım karşıma tanrıyı!
Nedir bu kem ahval!
Kefesi bozuk terazi
Ölçüsü kaçmış mizan
Sınavsa ne bedbaht!
Cok kere sordum!
Acı, yalım ateş
İsyan, kör bıçak
Söz, sükut
Kelimeler, kopuk, serkeş
Mana irtifada
İlla da irtifa.
Öğrendim ve Sınadım
Tanık oldum
Karşılığı yok mutlak iyiliğin
Masumiyet kir katran
Ne hükmü var yeryüzünde
Ne ötede, anahtar!
Bütün kapılar kilitli, pencereler lal
Bir musallaya düşmüyor künye
İçimde kör bir bıçak yarası kardeşim
Tutamadığım, tutunamadığım
Merhem olup yarana
Umut çalamadığım.
Bedbadtım, kara çalınmışım!
Civanım, masum-u pakım
Yazıyı yazan kalem kırık
Çiğdemin boynu bükük
Gün mahçup çocuk
Kurgu mahzun
Umut sürgün
Düş delik deşik.
Kuzuyu, kuzuya kurban eden
zaman sus pus
Ne bıçak tutan el ibrahim
Ne ismail,boynunu uzatan
Altı dram üstü matem
İçimde kör bir bıçak yarası kardeşim
Oluk oluk karışır her taze gün
Toprağa acım.
Ateş ve kül
Kül ve ateş, hep devri daim
Yanar, yakar, yanar.
İllede yakar!