Kardeşime Şiiri - Halis Babat

Bu sabah bir gazetenin ara sayfalarında okudum:
Bir abi ve kardeşin dramını.
Abi bir fabrikada hamallık yapıp, kardeşini okutmaya çalışıyormuş.
kardeş okulda son derece başarılı,
ama top oynamayı da çok severmiş.
Her okul çıkışında arkadaşlarıyla sokakta top oynarmış.
Ve yine birgün sokakta top oynarken,
bir mağazanın camını kırmış.
Mağaza sahibi abiyi kenara çekip,
bir aylık maaşını almış.
Abi bunun üzerine kardeşini tokatlamış.
Kardeş gururuna yediremeyip, yaşamını noktalamış.
Sonra abi aynı silahla,bir sonraki kurşunla,
hayatına son vermiş.
İki yaşam bir nefrete kurban olup,
iki beden bir bedende yok olmuş.

Bu sabah bir gazetenin ara sayfalarında okudum:
Bir abi ve kardeşin dramını.
Sanki gazetenin sayfalarına gömülmüş,
bir mazi çığlığıydı yazılanlar.
Nefretin sevgiyi yok ettiği,
sarılışların,kendini sillelere teslim ettiği,
kardeş bakışların düşmanlaştığı satırlardı.
Ve beni, benden koparıp, uzaklaştıran bir dramdı.

Ansızın mazi perdesi,
isyan edercesine yırtılıverdi.
Beyaz siyahlaşıp kapkaranlık oldu aydınlık.
Yor'lu zamandayken, miş'li zamanda buldum kendimi.
Ve işte o an, o an gözlerimin şafağında,
ateşten bir nehir gibi aktı pişmanlık.
Bir avcının namlusunu, ceylana doğrulturcasına,
doğrultmuştum, tokadımı kardeşime,
yalvarırcasına dur! Dur ellerim dur! Diyordum.
Ama durmuyordu kırılası ellerim.
Geçmişteki nefreti, şimdi yaşla karşılıyordu,
lanet olacası gözlerim.
Ve utanıyordu, utanıyordu geçmişimden şimdim.

Kızarmış yüzü, yaşarmış gözleriyle,
öyle suskun bakıyordu ki kardeşim.
Her nefeste bir daha ölmek istedim.
Şimdi uzağım, anlıyorum,
seni ne çok sevdiğimi kardeşim.
Neden sanki sevgi ulaşılmadığında güzeldir?
İnsan sevdiğinin kıymetini uzaktayken daha iyi anlarmış.
neden kardeşim,neden..?
Yakınlığın kardeşi kardeşten uzaklaştırması neden?