Kardeşim Uçan Tüy'e Şiiri - Tarhan Şimşek

-Engin ovalardaki özgürlüklerden
Metropollerin sürgününe-
Beyaz adam
Ateş saçan
Ve ölüm getiren sopalarıyla
Vadilerindeki
Beyaz bizonu
Vurana dek
Sen en özgürüydün

Başındaki tüyü
En acımasız
Sürek avında
En acımasız düşmanın olan
Doğaya karşı vermişti
Büyük büyük baban
Oturan boğa

Sen
İçimizde
İlk
Ve
Galiba
Son özgür olandın

Atalarının
İlk konakladığı
Çadırlar kurduğu
Bu doğa arenasında
Alt edilemediğin
Ulu Manitu’nun
Dünyasında
Beyaz derili
Kafatası avcılarına
Yenik düştün

Tam tam sesleri
Gürleyen sopalarla
Susuverdi
Ve
En
Anlaşılmaz savaşın
İçinde buldun kendini

Senle çıktığımız
Avları bilirim
“Gerekmedikçe öldürme
İhtiyacın kadar avlan”
Bu
Bize büyük büyük babamızın
Bir ulu öğüdüydü

Ama beyaz adam
Bizi aç bırakmak için
Gökteki yıldızlar kadar
Bizon öldürdü

Ve bizler aç kaldık
Çadırlarımız
Sürüklendi rüzgârlarda
Savrulduğumuz her yerde
Beyaz adamın
Ölümünü bulduk

Mavi çeket giymiş adam
Mavi çeketler giymiş adamların
Önünde
Beyaz atıyla ve kılıcıyla
Alev saçan
Gürleyen büyük sopalarıyla
Karanlıklar içinde
Bitiverdiler obamızın üzerinde

Büyük büyük babam
Beyaz şefle barış çubuğu tüttürdü
Barış oldu
Ve büyük şef
Bizi
En çorak arazilere
Sürdü

Ölüm
Çorak arazide de kaçınılmaz oldu

Sen
Uçan Tüy
En zorlu
Düşmanın olan
Doğayı bırakıp
En özgür tüy olmak için
Savaş boyaları sürdün
Beyaz adama ölüm naraları attın

Daha çok beyaz adam
Daha çok ölüm
Sundu obana

Atı üzerinde düşen her beyaz adam yerine
Öldürdüğün bizon kadar
Beyaz adam geliyordu

Bu beyaz adamın getirdiği
Tekerlekli at arabalarını
Kuşatıp
Etrafında
Savaş çığlıkları atarken
Kendi etrafının kuşatıldığından
Çok geç haberdar oldun

Seninle
Dumanlar diliyle
En umulmaz mesafeden
En yakın anı yaşarken
Bu dumanların
Obamızdaki çadırlardan yükselmesiyle
Tadıyorduk
Büyük ruhun acımasızlığını

Engin çayırlardan akan
Engin çaylardan
Avladığımızı balıklara döndük
Sürüldük topraklarımızdan
Çırpınarak can verdik

Beyaz adam
Macera uğruna
Sana
Ve
Topraklarına
En ölümü getirirken
Sen
Bu ölümün
Yıllar sonrasının
Çizgi romanlarında
Kafa derisi avcısı olarak
Çizilecek
Ve
En barbar olan
Irk olarak
Çocukların dünyasına
Girecektin

En çocuk oyunlarda
Sen
En kötü derili olacaktın
Hiçbir çocuk
Sen olmak istemeyecek
Ve her zaman
Ölmek zorunda kalacaktı oyunlarında

Hiçbir Pazar sinemasında
Seni tutmayacaktı gönüller
Kahrolsun Geronimo!
Şimdi Atlı Süvariler gelecek
Tepeleyecek kötü adamları
Sesleriyle dolacak
Beyaz perdeli
Evlerin beyazdan uzak
Salonlarında

Şimdi
En riyakâr ırk olan
Beyaz derili ırkın
O kısrak oynaklığındaki
Genç adam ve kadınlarının
Giydiği
İnce bir bez üzerindeki
Bir resim
Ve
Bir kitap evi
Bir kafenin
Duvarlarını süsleyen
Tablolardaki
Masum gerçekliğinden
Başka bir şey değilsin

Bugün en özgür olmak isteyenler
Senin en inanılmaz
Yaşam öykülerine
Sarılır oldular
Geronimo
Beyaz Kartal
Seromançi
Ve daha niceleri

Kardeşim Uçan Tüy
İnsanı yok etmek
Kendi doğasında var
Bizler bu doğayı alt edemezdik
Ve yok olduk

Ulu büyücünün dedikleri
Halen hatırımda
Beyaz adam gelecek
Ve
Bizler gökte uçan
Kartallardan
Yerde sürünen
Çiyanlara döneceğiz
Ama
Artık
Bir çiyan ezilmişliğinde bile
Değerimiz kalmadı
Büyük beyaz için

Aslanlar
Tarihlerini yazamadan
Tüketildiler
Neslimiz
Vardan yoka çaldı
Engin çayırlardan
Beyaz adamın
Metropollerine düştük

Barbarlık bizim keşfimizle değil
Acımasızca öldürülmemizle başlar
Aslanlar bunu yazmaz
Her yazgı
Ve her yazıt
Beyaz kadar gerçek değildir

Bugün “Büyük Beyaz”da
Oturan büyük beyaz
Sen ve ben gibilerin
Işığını karartmakla meşgul

Peki
Beyazlık bunun
Hangi renginde! ?

2001/ HAKKARİ