Kardeşim Şehit Mansura Şiiri - Enver Artuç

Ömür hayatında otuz beş yaşın
Demi devran sürüp tığlayamadın
Kara dumanlara yem oldu başın
Çırpındın bir fayda sağlayamadın

Şark görevin çıktı uzak diyarlara
Ne bilem gurbetlik açacak yara
Adaş Mansur gibi sen düştün dara
Kesildi nefesim ağlayamadın

Üç yavrun bıraktın nazlı yar baksın
Şehit madalyanı boynuna taksın
Seni yakan otlar cehennem yaksın
Feleğin okunu eyleyemedim

Volkanım Neslihan Hacer kuzular
Nasıl dayanayım yürek sızılar
Ana baba gardaş seni arzular
Ecel bendin yıktı çağlayamadın

Diyarbakır derler dört yanı kale
Babam mezarına diksin gül lale
Kavruldu bedenin düştün bu hale
Merhem sürüp yaran yağlayamadım

Enverim tamamla yazma bir daha
Coşar duygularım biçilmez paha
Fatihayla yasin kalkerken şaha
Kuranı okuyup bağlayamadım