Kardeşim Rahmetle Şiiri - Emel Bağcı

Ölüm mü bu kadar soğuk?
Tabutun mu buzdandı?
Parfümünün yerini
Toprağın kokusu aldı.
Kış içinde bahardı sanki
Gülümsedi gökyüzü,
Seni kucaklar gibi…
Toprakla örtülü üstünde
Sevdiğinden çiçekler.
Bilmedi ki minik yavrun,
Çiçeğine de su verdi
Minicik ellerinden…
Bu bir rüyadır belki,
Uyanırım dedim.
Bir gün, iki gün
Ve geçti çok gün…
Sönmedi yüreğimdeki mumlar.
Hani sadece kırkıncı mum yanarmış!
Yalan, yalanmış!…
Özlemin de bindi artık
Yanan korla alevli içime.
Kardeş candır demiştim ya,
Can yandı, yürek yandı,
Biz yandık…
KARDEŞİM RAHMETLE