Kardeşim Ertan Şiiri - Altan İlhan Arslan

Uzun değil yolumuz
kardeşim Ertan.
Sen daha başında her şeyden noksan
insanlığın dilinden eksik kaldın.
Şehir gözünde, ben içinde
san ki yokmuş bir gölgeyim.
Olmayan ben değil!
Ben değil kardeşim, bu kötü bir oyun,
bir şerefsiz bakış, habis bir göz!
Bir fücurun kucağında
sen beş aylıkken;
söndürdüler yüzünün aydınlığını;
bir nazara gözlerin kaybolup gitti.
Bir nazara aklın bizi terk etti! ..
Gittin be kardeşim aramızdan
senle ömrümüzün saadeti bitti.

Gözlerin de hüzün kuyuları açmış anam
derdinle kahrın kara denizlerinde bir baba
her gün feryadınla kanayan odalar da
çığlıklarınla gömüldük kimse duymadı.
Ve sen bunu hiç bilmedin, bilemezdin.
Bilemezdin! Derdine çare olamadık
Olamadık da öldük biz kardeşim.
Şimdi 41'in de sen koca bir adamsın.