Yana yana geçti bu gençlik,
Bir tas çorba, bir solgun ümitle.
Omzumda taş, içimde yağmur,
Seninle yürüdüm, toprak üstünde.
Kimi gün cebimizde ekmek yoktu,
Kimi gün yüreğimizden fazlası…
Ama sen vardın yanımda hep,
Karda iz, gecede yıldız gibi.
Bir cümleye sığmaz yaşadıklarımız,
Bir şiir anlatamaz hepsini.
Ama bil ki kardeşim,
Ben ölümü de dost bilirim senin uğruna.
İkimiz bir çukurda hayal kurduk,
İkimiz aynı susuzlukta yandık.
Parayla ölçülmeyen dostluklara
Biz gövdemizi siper bıraktık.
Omzuma yaslandığında dünya sessiz,
Yokluğa bile alışır insan, yeter ki sen ol.
Yalnızlık ne ki?
Sen varken her zorluk bir şarkı gibi kolay.
Bir lokmayı ikiye böldüm sana,
Bir gülüşü bin acıya değiştim.
Kardeşim demek, kan değil sadece;
Yara olduğunda ilk sarılan demekmiş.
Unutma,
Bir gün son şiirimi yazarsam eğer,
Adınla başlarım,
Çünkü sen,
Bu yüreğin en kıymetli hecesisin.
Kayıt Tarihi : 10.10.2025 16:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!