Kardeşim Şiiri - Emine Sönmez

KARDEŞİM

Sevda çiçekleri dermeden gittin,
Dünyada murada ermeden gittin,
Henüz gençliğine doymadan gittin,
Bize mi darılıp gittin kardeşim?

Yüreğinde dağ gibi sevgi vardı,
Öyle kocaman ki, dünya sığardı,
Daha göreceğin çok günler vardı,
Bize mi darılıp gittin kardeşim?

Aşıktın dünyaya, tüm insanlığa,
Güvenmedin, dünyadaki varlığa,
Bunca zaman göğüs gerdin darlığa,
Bize mi darılıp gittin kardeşim?

Bir zamanlar çok korkardın ölümden,
Şikayet etmezdin hasta halından,
Gel! dediler, ne gelirdi elinden,
Bize mi darılıp gittin kardeşim.

Değmez belki, yalan dünya boş ama,
Gittin daha sıra gelmeden sana,
Henüz gençtin, bu acı verir bana
Bize mi darılıp gittin kardeşim.

Her şeye ağlardın, akardı yaşın,
Sine mi yok sana, koyacak başın,
İsmarlanmış adına 'mezar taşın',
Bize mi darılıp gittin kardeşim.

Yakışır mi sana bizlere küsmek,
Seni sevenlerden selamı kesmek,
Orda buluşuruz belkide, kısmet,
Bize mi darılıp gittin kardeşim.

Bizi neden koydun sevginden yoksun,
Sesin düyülmüyor, artık sen yoksun,
Bundan sonra toprağına 'nur'aksın,
Bize mi darılıp gittin kardeşim.

Bu dünya hep acı, başka ne gördün,
Ömrünün ağını sevgiyle ördün,
Sonunda bizleri acıya boğdun,
Bize mi darılıp gittin kardeşim.