Akşam saatleri, gün yavaş yavaş karanlığa dönüyordu kardeşim...
Gerçi gündüzde karanlık gibiydi, içimdeki sıkıntının, içimdeki hüznün dili yoktu.
Tercüme edilmiyordu...
Sanki akşam olacaklar içime doğmuşta dünya bana erkenden kararmıştı kardeşim.
Üzerimde nedenini bile bilmediğim,
tanımlayamadığım bir yorgunluk vardı,
içim içime sığmıyordu kardeşim.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta