Kardesım. Şiiri - Deniz Sarıkaya

Kardeşim
Taze bugday kokusu sardı yokluğunu
Kalbim hiç fire vermezdi oysa ki
Şimdi bıraksan
Koşar adım acıya boyun eğer
Nasıl anlatılır ki özlemin
Soluğu kesilmiş kaç düş gördüm
Kan ter içindeydi çarsaf
Suskun, bir o kadar boynu büküktü gün
Gökhan'ım
Göğ mavisine hasret civanım
Sahipsiz kalmışım
Yalın ayak turab'tır kimsesizlik
Önce ranzadan sokulur
Sonra taş duvar verir nemini
Orda çürür işte sabah,
Kaç sabah uyandım küf kokusuna
Saymadım, sayamadım
Geçen zamana ağıt tutmak
Biraz çaresizliktir,
Sözünde yoktur hükmü
Akıp gitmiştir umarsız
Ki yoktur manası bilirim
Yaşanmış olan, sadece pis bir iz bırakır
Lokmanı hekim olsanda
Tesir etmez gücün.
Yapışır ruhuna,
Geriye sadece acı kalır
Kirpik nemi.
Ve çokça kalp sızısı..
Yarıp bu zifiri
İmdada yetişir umut
Bir güvercin kanadında yarın
Gelir konar en yoksul yanımıza
Çocukluğumuzdan kalan masumiyete
Su taşır.
İç kardeşim iç
Kana kana, çatlak dudaklarına ab-ı hayat olsun
tebessümdür, gözlerine yakışan.
Ki bilirim
Gülünce sen, dallar çiçeğe durur
Küçük bir çoçuk
bayramlıklarıyla dolanır avluda
Tel örgü dağılır, kırılır zincir
Göğ ekin
Olanca maviliğiyle telli duvak olur
Çatlar bir tomurcuk
Ogul verir
Yürür gider ardında bir nehrin..