Kardeşim Şiiri - Zeh Ra

Kader bizi bir beyaz kâğıtta kavuşturuverdi,
Yıllar sonra..
Aklımın ucundan dahi geçmezdi..
Geçti, geçirildi..

Çocukken kılına zarar getiren çocuklara, Dünyaları dar ettiğim zamanları çok özledim ben..
Sen gel yeter ki, sen gel yine döverim diyeceğim,
Ama keşke karşımda gücümün yettiği bir dünya olsa..

Güneş bugün de battı canımın yongası,
Nerdesin..

Ardından gelmeyi bekleyen bir ton bahar, Açmayı bekleyen özgürlük kokulu çiçekler var..

Kardeşimden önce bana kardeş olanım.. Yolumun yoldaşı, yüreğimin sızım sızım sızısı.. Gel artık..

Seni bu sefer koruyamayan ablan,
Seninle aynı şehrin havasını solumakta..
Bunun bir gün bana teselli olacağını söyleseler
-Allah muhafaza- aklımı yitirirdim belki de..

İyiki, iyi ki gizlenmiş hüzünlerimiz, sevinçlerimiz..
İyi ki bir gün geleceksin elbet geleceksin..
İyi ki Allah var, seni bize getirecek olan yegâne güç..

Ötesi fuzûliden gayri ne ki,

Dolmuştum, bilahere taşacak idim,
Bugüne kısmetmiş..
Vakitle kısmet vuslata erdi demek..
Senin de vuslatına erdiğimiz günleri yazsın ömrümüze Rabbim..

Canımıza can katanım, çocukluğum,
Ablalık hissim, kardeşten de kardeşim,
Ötem berim, yoluna revanım..