Kardeşe Özlem Şiiri - Abdurrahman Aslangöz

Güneş yine doğuyor,gün uyanıyor
Uyansana sende güzel kardeşim
Bak oğlun, baban,anan ağlıyor
Uyansana benim canım kardeşim

Gittin bir ağustos günü habersiz
İnanamadım gittiğine böyle apansız
Yine sadece hastalanmıştır dedim
İnanmak istemedim öldüğüne

Hey sen kara kız
Canımın canı ZEYNEP kız
Düşmesin diye
Sırtında yıllarca taşıdığın kardeşin ağlıyor
Üzmesene beni uyan artık kara kız

Kış geldi bak kar,yağmur yağıyor
Sen soğuğu sevmezsim üşüdünmü
Sen aklıma keldikçe içim kavruluyor
Bak tosunum dediğin kardeşin ağlıyor

Bedenim iriya derdin ağlamak yakışmaz sana
Seni çok çok özledim canım abla
Özlemin hepimizi yakıyor,kavuruyor
Gözümden yaş eksilmiyor abla

Oğulların büyüyor,anan ise eriyor
Babanı hiç sorma gözünden yaş eksilmiyor
Kardeşin evlenecek gün sayıyor
Yinede gözünden yaş eksilmiyor abla

Özlemin gün geçtikçe ağırlaşıyor
Gideli bir yıl olacak,sevgimiz artıkça artıyor
Biliyorum bu dünyada pek gülmedin
O tarafta yerin CENNET olacak

4 Ağustos 2005'te kaybettiğim canım ablama
Seni hiç unutmayacak ve sevecek kardeşin,yattığın yer nurla dolsun,
Yüce yaradanım ahirette,bizi senin yanından ayırmasın