Kardeşe Şiiri - Zafer Yazıcı

Bir vefalı yar gibi sardığım! ...
Bir aşık gibi pervane olduğum! ...
Hiç görmedim beni saran kanatlarını
Hiç gülemedim senden sonra
Şöyle şen kahkahalarla! ...

Kim bilir kaç zaman geçti üzerinden, gidişinin
Kim bilir kaç şenlikte, seyranda aradım seni!
Kaç düğün tükettik senden sonra
Kaç gönül şenlendi senin üzerine
Kaç bebek doğdu, ölümünün üzerine! ...

Daha küçüktük oysa
Daha gözlerimiz görmüyordu dünyayı
Hayal meyal de olsa bir baba vardı
Senden önce, bir de sen vardın
Bir babadan sonra, baba gibi! ...

Söylesene gittiğin yerden hala
O eskisi gibi bizi izleyip,
Yine korkuyor musun biz bilmeden
Bizim için, heyecanlanıyor musun?
Yine “deli kız” diyor musun bana?

Söylesene abi, yerin rahat mı?
Gittiğin yerler cennet dediler bana
Doğru mu?
Keyfine de diyecek yokmuş hani
Öyle diyor, hısım, akraba

Bil ki benim güzel abim
En az senin beni özlediğin kadar
Özlüyorum seni!
Şimdi küçük kızların var tıpkı sen gibi,
Sana baktığım gibi bakıyorlar

Şimdi o küçük kızın
Kızlar yetiştiriyor kendince işte
Bilmem senin kadar olmasa da
Yetiştirdik kendimizce, seni anlatarak,
Seninle büyüyerek hep beraber

Hala “deli kızın” seni seviyor bir bunu bil
Bir de içimdeki hasreti, özlemi
Allah’a emanet ol,
Yerin rahat, gönlün ferah olsun! ...