Kardeş Kardeş Diyorum Şiiri - Suna Aras

Tabutlar geliyor tabutlar
Analara ay yıldızlı tabutlar
Bir şapka... Bir bot... Bir bayrak
Bir teneke madalya da boynuna
Sormasın diyedir o da
'Vatan sağ olsun' derken
Bir 'neden? ' sorusunu bakışlarıyla.

Bir yerlerde bir şeyler dönüyor
Birisi gömülmeden öteki geliyor
Bir tabut bir tabut daha
Bir ölüm bir ölüm daha
Neden bu tabutlar böyle
Unutulmuş o evlere gidiyor.

Öle öle ölmeye de alışıldı zamanla
Ne kan ürkütür oldu ne peş peşe tabutlar
Acı da yazıldı sıradanlığa.

Kalkıp sorsa ne dersiniz acaba
Yirmilik ölülerin içinden biri
Nedendir payımıza... Vatan... Bayrak aşkından
Aşk değil... Ekmek değil... Ölmek düşüyor
Ne olur sorsa biri
Görünce ölümüyle yükselen değerini.

Bilirmisiniz? Bilmem
Kepçe kaşık meselini
Birisinde dibi delik kaşıklar
Ötekinde kepçe kepçe 'ohhh' sesi.

Vatan nimetlerini vatan aşkıyla şöyle
Taşkın bir iştah ile silip süpürdüğünü
Bilmem bilirmisiniz?
Kenefi ters çevirip besmeleyle başına
Ağzını yüzünde büzüştürürken
Orasının keyifle güldüğünü.

Eller var ya
Ellerimiz... Bu ellerimiz
İnsanın yaşadığı hayata benzer
Sözsüz anlatır her şeyi
Kaynatmakla karışır mı acaba
Bir getirin onlarla sizinkini.

Hani
Kaşık kaşık diyorum
Birisi sana... Birisi ona
Bir bakalım kalacakmı o zaman
Toplumsal ağılanma.

Bu çocuklar gül yaşında ölüyor
Bu çocuklar aşk yaşında diyorum
Daha aşkı tanımadan, tatmadan
Tadını bilmeden sevişmelerin
Daha yaşamadan ölüp gidiyor.

Hani diyorum ki yer değişseniz
Biraz da siz sarılsanız ay yıldızlı bayrağa
Şehitlik mertebesi size de bir verilse
Karşılansanız şöyle cennetin kapısında
Bu itibar... Bu manevi zenginlik
Bu kadar da bırakılmamalı bence
'Doğuştan yoksullara.'

Onlar da... Yazık diyorum hani
Bu vatanın evladı olduğunu
İnsanı olduğunu... Bir hatırlasa.

Hem bir ölü taşımıyor bir tabut
Yaşar mı sanırsınız
Yüreğini gömdüğünüz analar.

Bu çocuklar gül yaşında ölüyor
Bu çocuklar aşk yaşında diyorum
Bayrağı kaldırsanız yoksulluk kokacaklar
Varmısınız vatan bayrak aşkına
Biraz da siz ölseniz, onlar yaşasa.

Ya da sizin 'çözüm' dediğiniz şeyin
Bu nefes darlığının bu ölümün yanına
Daha zarif... Daha yakışan insana
Ve daha çok insancıl
Bir şey de biz koyalım
Müsaade ederseniz...

Var mısınız?
Kaşık kaşık bölüşsek... Yaşamanın keyfini
Dilini... Türküsünü... Öyküsünü diyorum.

Var mısınız?
Kaşık kaşık bölüşsek... Yaşamanın keyfini
Sevincini... Ölümünü... Acısını diyorum.

Var mısınız?
Kaşık kaşık bölüşsek... Yaşamanın keyfini
Kitabını... Okulunu... Refahını diyorum
Paylaşsak kardeş kardeş
Bu acılar... Bu ölümler... Bu tabutlar olmasa.

Bu çocuklar gül yaşında ölüyor
Bu çocuklar aşk yaşında diyorum
Daha aşkı tanımadan... Tatmadan
Tadını bilmeden sevişmelerin
Daha yaşamadan ölüp gidiyor.

Suna Aras

11 Ekim 2007 Çengelköy

sunaarasyahoo.com
arassunagmail.com