Gündüzler neyse de,
Bir çöktü mü karanlık!
Sanki yüreğine iniyor insanın
Şu korkunç karanlık…
O bile neyse de,
Sessizlik var ya sessizlik;
Karanlıkla kardeş…
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta