Gündüzler neyse de,
Bir çöktü mü karanlık!
Sanki yüreğine iniyor insanın
Şu korkunç karanlık…
O bile neyse de,
Sessizlik var ya sessizlik;
Karanlıkla kardeş…
Sanki hiç bitmeyecek!
Ve yürek yangınına körük.
Sensizlikte sessizlik…
Öyle korkutuyor ki!
Bir çöktü mü karanlık,
Sızım sızım sızlıyor…
Sensizlik var ya sensizlik;
Karanlıkla kardeş.
Kayıt Tarihi : 11.1.2005 11:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!