Kardelenlerim Şiiri - Mahmut Cantekin

Sizsiz sabahında,
Zifiri karanlık gecenin,
Duvarlar gelir üstüme üstüme…
Parmaklarını arsızca batırır,
Ampuller gözlerime…
Duvar saati balyozdur,
Kalkar iner beynime…
Döşeğim çakmaktaşlı döven,
Yastığım toplamış çalıları,
Batar yüzüme bedenime…

Umut,
Sevda,
Direniş şiirlerini,
Kim okuyacak bana?
Kim anlatacak,
İnsanlık tarihini?
Kim gülecek güneş gibi,
Gözlerimin içine…
Kim alacak ellerimden,
Boynu bükük beyaz gülü?

Bahar gülüşlülerim,
Kardelenlerim,
Umut çiçeklerim,
Sizsiz odam zindan hücresi,
İşkencedir her anım…
Zebaniler üşüşür üstüme,
Şiirlerimi yakarlar çam ateşinde…
Mısralar kara bağlar,
Sözcükler akar gözlerinden,
Çağ utanır kendinden…

Nazım usta Can baba,
Sevdiğim şairler yazarlar,
Hasret dokur,
Umut okur,
Sizi çağırırlar şafağıma…
Gelin kardelenlerim,
Pınarı olun kuruyan dudağımın,
Mendili olun ıslak yanağımın…
Umut çiçeklerim,
Yoldaşı olun yalnızlığımın…