Kardelenler ve Meteor

Havanın soğukluğu, eksi yirmilerde,
Yolumun uzunluğu, iki kilometre,
Ayağım kaya kaya, evime giderken,
Yukarılara doğru tırmanmaktayım…

Yılın ilk çiçeği açmış, belki kardelenler,
Fakat daha her yer karlar altında,
Rakım en az 3584 metre diye duymuştum,
Eski Belediye Başkanından…

Mevsimin ilk karı önce benim eve;
Sonra Kulu ’da ki dağın zirvesine yağardı,
Ankara’nın dağları ayağımın altında,
Bulutlarsa yolların üzerinde duruyordu…

Evimin arkasında büyük bir gölge,
Bu gölgeli yer de de karlar hiç erimezdi,
Kardelen Çiçekleri ’ne ön tarafta rastlıyor;
Şubat’ta bu çiçekleri topluyordum...

Bugün kaynatmak için biraz karelen topladım,
Dün gece düşen meteor daha soğumamıştı,
Meteoru saplandığı yerden çıkardım;
Banyoya taşırken ellerim birazcık ısınmıştı…

Mutlaka o yatak odasına taşınmalıydı,
Onu seyredecek ve yaşını düşünecektim,
Kenarlarında ki ince çatlaklar artmaktaydı,
Gece çatırtı seslerinden de uyuyamamıştım…

Yerlerde bulunan beyazımsı kireçtaşları,
Bunlar oldukça sert, olduğundan,
Düşen taşları gizlemiyorlardı,
Daha iyisini bulabileceğimden de emindim…

Odamdaki taş paslanmaya başladığından,
Hem kahverengi bir hâl alıyordu,
Hem de bir kısmı erimiş bir hâldeydi,
Temel taşlarında bile kullanılamazdı…

Salondan da aldım derhal dışarı çıkardım,
Oradan da yolun kenarına yuvarladım,
Bir süre orada yabancı gibi bekledi,
Belliydi bizim Gezegen’e ait değildi…

Mustafa Dede oradan geçiyor ve kızıyordu,
“Hoca o taşı oradan kaldır ve at! “Diyordu,
Doğru, taşı kenara çekmek sünnettir! Dedim,
Taşı Ramazanla onların dereye yuvarladık…

Sonra “Emmi bu taş uzaydan gelmiş! “Dedim,
“Belli, uzaktan gelmiş, köyün taşı değil. Dedi,
“Uzaktan değil, uzaydan gelmiş. Dedik,
“Hoca kim çıkmışta uzaydan getirmiş! “ dedi...

Zavallı meteor Mustafa Dede’nin deresine,
Dolgu malzemesi olmuş, içimiz sızlamıştı,
Okulun ek binasında bodrum kat kazılınca,
En az 50 kamyon kadar toprak çıkarılmıştı,
Onlar da aynı derenin üstüne doldurulmuştu,
Köyün çukurluğu dümdüz saha olmuştu…

(2007)