Kardelenler Şiiri - Murat Aydın

Bir pençe atar dağ yamaçlarına
Meçhul beyaz örtü;
Tuttuğunu dondururcasına…

Buz kristalleri kol gezer
Yavanı kemirir kır çiçekleri
Ama bir çiçek vardır ki;
O kristalleri dinlemez de coşar
Ceylan edasında direnir kaplanlara
Toprağına da bağlıdır ki;
Bir anne vefasında
Zordur elbet onların da işi
Kristallere meydan okumaktır
Gün yüzüne çıkabilmek pahasına…
Solar da şu göz bebekleri
Yine de hayaller bitti demez onlar

Bu yüzden de nadirlerdir onlar
Her mahiyette…
Ve akla her kar gelişinde
Kardelenler de gelmelidir muhakkakiyetle