Kardelenle Serçe Şiiri - Recep Erdoğan

çıkarıp incecik boynunu karın altından
seslendı soğuktan büzüşmüş serçeye kardelen.
-üşümüşsün titriyorsun kardeş
oysa kanatların var senin özgürlüğe eş
birazdan kara bulutların ardından çıkar güneş,
yeter ki benim gibi umudunun toprağını eş
serçe tükenmiş bir yılgınlık içinde
cevap verdi topraktan gelen bu sese
-senin vücudun alışık kara soğuğa
beni narin yaratmış yazık ki mevla
biraz daha soğursa böyle hava
teslim olacağım ölümcül beyazlığa
öfkelendi,diklendi kardelen
-mücadele etmeden teslim olmak mıdır elinden gelen?
aç kanatlarını, karlarından silkelen
hayatta kalmak değil mi mücadelen?
serçe çırpındıkça çırpındı
kardelen sözlerinde haklıydı
mademki karı delip çıkıyor bu nazlı çiçek
serçenin gücü niye olmasın mücadele edecek?
açıp kanatlarını özgür göğe
yaptı gayretle uçmak için birkaç hamle
yükseldikçe yerden meydan okudu ölüme
güven, güç geldi bu küçük bedene
başarmanın sevinciyle uçtu süzüle süzüle
kardelen baktı peşi sıra serçenin
kaderiydi ardından bakmak,böyle her gidenin
güneş çıktığında bükülecek olsa da narin boynu
mücadelenin sembolu olacak ömür boyu
istenip de yapılmayacak ne var yeryüzünde
yeter ki biraz cesaret olsun özünde
(FE)