Kardelenim Can Kızım Şiiri - Nurseven At ...

Ürkek bakışlı hüzün gözlü
Kardelenim can kızım
Zemheri ayında yumuk yumuk ellerin
Güneşe sevdalı kardelen gibi girdin dünyama
Sol yanımda sevdam
Evimde neşem
Soframda aşım oldun
Sen bende hep goncayken
Açtın gül oldun

Büyümeni beklerken nasıl da hoyratça davrandı
Nasıl hızlı gelip geçti hayat yanı başımdan
Yetişemedim
Hasretim yetişemedim

Beni bana veren sendin
Bana hayat veren sendin
Duvarlarım çöküyor
Güneşsiz meyvesiz çiçeksiz kaldım
Yıkılıyorum
Soframda tabağın hep yer aldı da
Sandalyeni dolduramadım
Kardelenim dolduramadım
Bir gün
Elbet bir gün dönersin umuduyla
Kim bilir kaç hazan bekledim
Sensiz tüm sokaklar çıkmazlarda
Ayrılığın kör karanlığında kendimi yitirdim
Çöle döndüm kavruluyorum

Sen hüzün dolardın ben ağlardım
Sende kelebekler uçardı sevinçten
Bende güneşin sevdası dolardı tüm renkten
Sahil kenarında otobüsler beklerken
Tek bir dünya örerdim gidiş gelişlerine
Bir sonraki bayram tesellisiyle

Yokluğumuzda paylaştık hasreti umudu gamı kederi
Ayrılıklarla büyüdü küçücük yüreğin
Görmesem de gönlümde ay ve yıldızdın
Sesli düşler için şarkı söyleyecektim
Şimdi uzaktan bakıyorum
Gülümseyen yüzünün kayıp gidişine
Kına yakıyorsun ellerine
Kanatlanıp gidiyorsun kendi geleceğine
Yüreğimde ki acı derin
Yüzümde gülümsemelerim
Gözyaşlarımla el sallar gibi
Uğurluyorum seni
Kardelenim can kızım
Sürgün yemiş bu gönlüm dayanır mı ayrılığa
Doyamadım yanımda kıvrılmana
Doyamadım göğsümde uyumana
Ah bu rüzgâr dalgalar
Götürmezler mi benden gamı kederi

Can kızım kardelenim
Bilir misin ben ne kadar yaşlandım
Sana açık bu hasret dolu kollarım
Güle güle git kızım
Kınan kutlu olsun
Dualarımla uğurluyorum seni
Ağlayan ömrümün gülen yüzü
Anneni unutma
Unutma beni