Kardelene Mektuplar Şiiri - Ali Akarsu

Sevgili kardelen,
Bu sana son mektubum,
Martın birinde gelmiştin,
Geceler ayaz,
Topraklar beyazdı kardan…
Martın üçünde yağmur yağdı,
Sırılsıklam olmuştum yardan,
O benim doğum günümdü,
Kardelenlerinki gibi…
Doğumumuz bir olsa da,
Ben seni erken kaybettim,
Daha karlar tükenmeden,
Sen gittin…
Yaşıyorsun, biliyorum,
Dağlar mahşer yeri oldu,
Büründü gelinlikleri,
Her karışı çiçek doldu,
Ama sen yoktun ortada,
Ben tek başıma dansettim,
Gündüzleri gün altında,
Geceleri yıldızlarla…
Bak sevgili kardelen,
Sen ne arıları gördün,
Ne erik çiçeklerini,
Nisan, mayıs böyle geçti,
Hele ağustos böceklerini,
Sen hiç görmedin kardelen…
Yaz olgunudur baharın,
Sen dayanmasan da Güneşe,
Yanası gelir insanın
Ateşe…
Hele bir gayret kardelen,
Bir de yazı gör ömründe,
Bir silkelensen yerinden,
Uzatsan başını göğe,
Hatıranda iz bırakır,
Bu ayrı Dünya…
Ben sonbahardayım gayrı,
Yazı geride bıraktım,
Suda bir damla gibiyim,
Gece aktım, gündüz aktım,
Geçtiğim tüm vadilerden
Sana baktım…
Seni görmedim kardelen,
Ne renk, ne koku bıraktın…
Biliyorum yaşıyorsun,
Ben de kışa gidiyorum,
Zemheri zordur kardelen,
Ben açıkta ayazdayım,
Ağıt dolu avazdayım…
Zaten dört mevsim ömrüm var,
Ben bir seneyim kardelen,
Marta girip,seni görüp,
Öyle söneyim kardelen…
Sana son mektubum kardelen,
Benim gelişim belli de,
Sen açarmısın bilemem?
Günüm, saatim geçerse,
Vakti ileri süremem,
Kardan geç kalır açmazsan,
Bir daha seni göremem…
Baki kal balım, şekerim,
En içten duygularımla,
Ak gözlerinden öperim! ...

25.03.2014 (Kardelene mektuplar 1)