Kardelen Yüreklim Şiiri - Ayhan Sarıoğlu

Küçüğüme…

KARDELEN YÜREKLİM

Ağlamanla sahne açıldı,
Gülüşünle yasaklara yollandım.
Gölgeler düşerken ardım sıra,
Oysa firardı bütün adımlarım...
Giderken,
Sürgün yanımı kırmızımla göğsüne iliştirmiştim,
Yıllar önce ki hasretimin...

Ve ceviz sandığı açılmadan çürüdü çeyizler,
Sensizliğimi saklayamıyorum, gözbağımı çözdüm.
Akrebine ateş düştü saatimin,
Lütfen şarap içelim, öyle gidersin...

Baksana, rüzgar çenesi kanlı bir kartal kanadı,
Kabuğu yumuşamış dalları ürperen ağaçlar.
Dökülen yapraklar değil, titreyen ellerim,
Hayır! İyiyim... Daha ilk kadehteyim...

Başına buyruk sönmüş yıldızlar kaldı geride,
Bense hep gözlerini aradım, yakmak için kendimi.
Biletleri çoktan satılmış bir tiyatroydu hayat,
Ne yaptımsa, ben bulamadım kendi gişemi.

Dalıp gidiyorsun, yine sözlerin, yine saklında,
Düşlerin kadar yalnızsın da üstelik. Nereye?
Perdelerini dur kapatma üstüme,
Lütfen biraz daha ısın, öyle gidersin...

Bize yer yoktu belki bu caddelerde,
Peşimizde ip ve sehpa imalatçıları..
Avuçlarımızda ki ter düştü, kedere,
Ayrı, ayrı dolandık, aynı kaldırımları...

Anıları bohçaya çevirip vuramam sırtıma,
Aynaları kırsam, olmaz ki surete fayda.
Senden sonraya kalacak şiirleri tükettim
Doğum gününmüş, nice yıllara kardelen yüreklim.

Bırak hıçkırığım öpsün yanaklarını bu gece,
Dökülsün şarkın dilinden nakaratın kalayım.
Bezirganlar kayıp, kapılar kapanacak,
Öyle durma gel yeniden sevdalın olayım...

“Bak kar yağıyor dışarıda,
Yüzünün aydınlığındayım.
Bütün yollar kapanmıştı oysa
Dar bir koyaktayım, haramilerin yokuşunda.
Gönül sarkacım da bir şeyler çatladı sanki
Mağaramdaki resimler, pul, pul dökülürken.
Boranlar geçti içerimden,
Yurtsuz kaldım, parelendim.
Denizi sararan güneşinden geçtim de,
Bir senin seyrinden gidemedim

Ezanlar kondu sabahlarıma,
Sensizliğin çanını bir türlü dindiremedim.
Eğer sesimin ışığı olabilseydim
Şimdi yüreğinin olduğu yerdeydim,
Şikayetsiz özledim, grevsiz sevdim,
Ama galiba, vardiyana yetişemedim.

Kaç, darağacı kırılmış içimde, kaç kalem,
Vakti olmayan kaç veda.
Az mı ödül aldım ben bu delibaşıma.
Şimdi gitme, gazele dönmesin öykümüz,
Ve incinmesin, o ellerinden de narin,
Bu doğum günümüz...

Ayhan SARIOĞLU
21.10. 2002