Kardelen Yüreğim Şiiri - Döndü Dülger

Sana müstehak Kardelen yüreğim.
Bile bile yürüdün o çetrefilli yolda.
Akıllara zarar yaralarını yok sayarak,
Pembe düşlere dalmakta,
Büyük cesaret kapanmış kapıları aralamakta.
Delilik değil mi gönlü bir yıldız uğruna,
Kanat takıp uçurmakta?
Herkesi kendin gibi görmekte de üstüne yok
Maşallah sana.
Sana müstehak Kardelen yüreğim,
Yazık ettin kendine bir tutam sevda uğruna,
Yanacağın besbelliydi, ateşe kibriti sen attın fütursuzca.
Şimdi cebelleş dur ince sızılarınla.
Kemiği yok yüreğinin demi,
Çatırdayan , lime lime ses duyuluyor afaki, amma,
İniltilerini saklasan ne fayda,
Yankıları duyuluyor kalbin odacıklarında.
Sana müstehak Kardelen yüreğim.
Şifa beklediğin meçhul bir seyyahi,
Dokunup yüreğe izini kaybeden bir seferi.
Yangının ortasında görse de seni,
Başını çeviren taş kalpli bir Hercai.
Seni görmez, sesini duymaz bir farazi.
Sana müstehak Kardelen yüreğim.
İnanmanın bedelini ödemek sana düştü, düşmeye de,
Beni de onmaz derde düçar ettin,
Bir avuçluk cürmünle
Koca bedeni sevdanın ağında tükettin,
Mecnuna çevirmekle de yetinmedin,
Umudu toprağa,yarınını hazana teslim ettin..
Sevdayı buldum dedin amma,
Bedelini ölmeden ölmekle ödedin...
Döndü Dülger