Kardelen Ve Dünya Şiiri - Sevrim Saydilk ...

Kardelen ve Dünya

14-11-2009
Hey! Güzel yüzlü kardelen,
Beyazlıklar mı cezbetmekte seni
Yoksa masmavi gök mü
Acelecisin, daha kışın soğuğundan silkinmemiş toprağa inat
Aralamışsın da ağmışsın göğe
Anlatır mısın bizlere de içindeki seviyi
Konuşur musun şöyle uzun uzun nedir sendeki bu hayat sevinci
Biliyor musun insanlar artık konuşmuyorlar
Onlarda söz çok ama anlam yok
Anlam arayan insan ise zaten yok
Hani en eski tapınakların girişinde yazılan
‘Kendini tanı! ’ kutsal sözünü anımsayan da yok artık
Söyle nedir senin yeryüzünde böylesine ışıl ışıl duruşun
Teknolojik gelişmeleri bile kendine göre uyarlayan bir insan yığını var yeryüzünde
Ne bilgiye açlık var eskisi gibi
Ne de kendini aşma sevdası
Hele hele zaman umurlarında değil kalabalıkların
Şöyle durdursan birisini sorsan ‘nereye gidiyorsun? ’
Verecek cevap bile bulamayacak kadar aymazlaştı insanlar
Söyle, söyle seni kim çekti
Buram buram memleket sevgisi kokan insanlardan yoksun şu uzamlar mı
Hayatlarına anlam katan, sonrakilere de bir şey bırakma isteğinden yoksun
Kokuşmuş yaşamlarına amaç bulmaya çalışan
Sevgilerini sözcüklerle tüketenler mi
Kafelerde barlarda sözde keyif çatanlar mı
Yolda düşeni kaldırmaktan bile aciz kendilerine bu denli yabancılaşmışlar mı
Yoksa ‘Tükettikçe varım, öyleyse yaşıyorum
Kendimden uzaklaştıkça hayvansılaşıyorum.’ diyen
Ve aynada yüzüne bile bakamayan şu kalabalıklar mı çekti
Öylesine ivecen, hayat dolu, güzel kokulu
Sevgili kardelen
Söyle kimedir senin ‘merhaba! ’n
Üstünde masmavi bir gök
Karşında ise insanlığını bile unutmuş bir yığın
MERHABA DÜNYA!