Kardelen Vakti Şiiri - Fatma Gelir

Neden kalemimde düğümlenir yalnızlık
Dalgalandırır beni yokluk içindeki varlık
Zaman sessizliğin sözüyle konuşma vaktidir.
Yalan, kelimeleri doldurmuşsa artık
Katlettimse sevgiyi hiç söylemeden
Bahçemde solan çiçekler gibi gizliden
Bekledimse baharın gelmesini renklerle,
Toprağımı zehirli gübrelerle beslemeden,
Üzerimi örterken karanlıklar sustuysam eğer
Sessizliği içeceğimden bu karanlıkta
Yudum, yudum hayatı içeceğimden,
Zaman sessizliğin sözüyle konuşma vakti.
Gerçek, iliklerime işleyen serum gibi
Sessizce canlandırıyor yorulan hücrelerimi
Hayatı ışıtan güç, lambalarımı söndürürken,
Aydınlığın habercisi etmiş karanlıkları.
Artık korkmaktan vazgeçtim ben,
Şimdi hasta bedenimde kararlı bir kardelen,
Aydınlığı beklerken karanlıkla beslenen,
Zaman sessizliğin sözüyle konuşma vaktidir
Zaman bir kardelen suskunluğunda,
Söylenecek bir sevda olma vaktidir.
Zaman hayatın ıssızlığında,
Savaşacak bir dava olma vaktidir.
Zaman karanlığın tam ortasında,
Bir kardelen olma vaktidir.

2008