Kardelen Misali Şiiri - Şeref Manav

Nerdeyim bu gün,neyle uğraşıyorum? …
İşimle mi? aşkımla mı?
Ha..! ! aşk… nasıl aşk? yüce belki…
Belki ilahi. Evet, evet ilahi yüce bir sevda bu…
Hisssler, duygular karşılıklı. Rüyalar bile! !
Bembeyaz yeni yağmış karın altın da bu sevda..
Evet benim sevdammm.
Gömülmüş..
Bir gün fışkıracaktı.. kardelen misali hırsla
Sevecenlikle yararak acıları güne merhaba, merhaba.. merhaba.. diyecekti.
Fark ettiğinde ömrün kısalığını, güneşin sevecenliğine kanmış belkide...
Güneş, ışınlarını, aydınlığını esirgememiş.
Ama güzel kardelen bilmezdi ki öleceğini…..
Kuruyacağını, güzelliğinin moloza döneceğini.
Umutları yüce…
Titrerdi, her anışında adını,
Sevmemişti bir kuşu. Renklerini fark etmemişti
Oysa, farklıydı anlıyordu..
Ruhunun derinliklerinde.
Onun daha derinliklerinden fışkıran kaynak suyu
Bin derde deva şırıl, şırıl güneşle sevişir.
Yıldızlar serpilmiş ömrüne..
Kararmaz. Kararmamalı.. bekleyecek
Bekleyecek bin bir özlemle dönüşünü..
Günahı affedilmiş günahkar endamı…
İşte böyle bir hikaye.. evet hikaye..
Güzel bir rüyaydı..
Uyanılmış,
Hoyrat günün acılarına yenilmiş.
Bir rüya………