Kardelen Gönül Şiiri - Döndü Dülger

Ne de çabuk inanmıştın mutluluk oyununa
Nasıl da gökyüzünü maviye boyamıştın bir anda
Nasıl da yaralı yüreği allayıp pullamıştın bir çırpıda.
Senin dağında kara dumanın eksik olmaz be gönül.

O tren çoktan kaçtı hatırlatırım sana.
Hüzün senin yoldaşın boşuna umuda yelken açma..
Ne zaman mutluyum desen kahır belirir başucunda.
Sen bu dünyada gün yüzü görmeyeceksin uslan gönül.

Bırak hazan yaprakları uçuşsun bağında.
Unut dallarında açacak tomurcuklarını da
Yoksay sevdayı uğurla dünlerin yurduna.
Senin saadetten payen yok bedbaht gönül.

Kızmıyorum sana aslında nazlı gönül, garip gönül.
Cesaretsizliğini de anlıyorum bulutlar örttü doğmadı ki günün.
Sen yaralı bir Ceren, sen yalnızlığa mahkûm bir KARDELEN,
Senin soluğunda hep dem kokar,eksik gönül.
Kardelen Gönül.....