Kardelen Düşler Şiiri - Savaş Kalata

Hâlâ anlayamadın kardelen düşlerimi,
Oysa her bakışında gülen bir bahar vardı.
Sakladım gözlerinden sessiz gülüşlerimi,
Mağrur bakışlarında sisli bir esrar vardı.

Gecenin sığ suyunda boğuluyor her sabah,
Şimdi umut arıyor gölgende nice eyvah,
Düşerken gözlerinden ruhumu yakan nigâh,
Aynaların yüzünde simli bir efkâr vardı.

Gergefinde ruhuma hicran işliyor hayal,
Her gece, göklerimde kargaşa ve infial,
Bir kırık pusulaya umut bağlarken visal,
Umudun yollarında kör karanlıklar vardı.

Gölgeler bile göçtü bu bomboş sokaklardan,
İsli bir pencerenin ufkunda durdu zaman,
Alırken her sitemi sabır dudaklarımdan,
Yine de gözlerimde solgun inkisar vardı.

Her arzu ellerimden süzüldü damla damla,
Ruhum bir cenderenin orta yerinde hâlâ,
Sen hüma kanadında uçarken her masala,
Benim Kaf dağlarımda dumanlı karlar vardı.

Döktüğün yıldızların göğünde aşiyanım,
Aynalar arkasında muamma diğer yanım,
Düşleri aldatırken nazenin nur-u aynım,
Her lâhzanın içinden taşan asırlar vardı.

Anlamadın güllerin ardından solduğunu,
Anlamadın bir devin zavallı olduğunu,
Renklerin göklerimde nasıl kaybolduğunu,
Anlamadın ruhunda hâlâ istihkar vardı.