Hayat durdu sanki,
Ovalarım, dağlarım kış uykusunda.
Binbir çiçekle süslenen yaylalarım
Nerde karçiçeklerim, ? nerde? sorarım
Başını kaldırtmadı mı? karlar?
Sardılar mı o nazenin gövdeni?
Ne olur biraz gayret, yırt kefenini.
Sessizce gel,
Ama mutlaka gel.
Hatta, beyaz renginle, kar'dan sansınlar,
Soğuktan oluşmuş, don'dan sansınlar
Gel, vefayı öğret,
Dostluğu öğret bize.
Güneş altında güllenen çiçekler kıskansın,
Ne çıkar, seni de insanlar Kar'dan sansın
Kayıt Tarihi : 21.1.2003 21:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!