Kardelen Çiçeği Şiiri - Aysel Gülmez

Bedenimdi dokunduğun
Yüreğim sevgi dolu dokunuşlardan uzakta
Hep kanayan
Bir çığlıktı suskunluğum
Duvarlara çarpa çarpa kulaklarımda
Durmadan çınlayan
Yaralarıma derman olur sandığım
En büyük yaram oldu
Yüreğim can kırıklarıyla doldu
Sen kaf dağının tepesinde yükseklerden baktın hep
Öyle küçüktüm ki ordan bakınca
Soğuğa inat, sevgiye açan, karları delen
Bir kardelen
Göremedin, ezdin, geçtin
Çiğnedin
Sen dağların tepesinde gezin dur
Belki başın göğe erer
Ama oralarda açmaz çiçekler
Kaya olur, taş olur, kar olur
Bilmez misin
Kardelenlerin ömrü az olur
Güneşimdin söndün
Güneşi gördüm
Ben öldüm …