Kardelen çiçeği Şiiri - Hüseyin Demircan

mevsim bir kış.. dağ taş.. ayaza kesmiş
buz tutmuş yolumda.. tozda bulunmaz
kalleş rus zirveye.. bayrağın asmış
bitmiştir elimde kozda bulunmaz

bitse ne gam bir an.. düşünmem bile
feriştahı gelsin.. aldatma hile
nam saldım cihana.. cesaret ile
esaret mayamda.. özde bulunmaz

ölmem.. bu memleket.. uğruna değer
kahpeyim yolumdan dönersem eğer
yağmur gibi gülle.. bağrıma yağar
dolmuştur ciğerde gözde bulunmaz

vatan dönünce bir yaralı kurda
erken aralandı gözümden perde
gencecik yaşımda düşmüşüm derde
halim arzetmeye sözde bulunmaz

anam bana ak sütünü içirdi
kader tülbentinden süzdü geçirdi
haydi dedi uzak yere uçurdu
ardım sıra yerde izde bulunmaz

tipi boran karda başımda.. fes.. ter
bu asker demeye bin şahit ister
yırtık potinimde.. bulunmaz astar
eynimin abada.. yüzde bulunmaz

bende bu fakirlik yokluk kadermi
sormayın tüfekte kurşunum varmı
rasgele atarsam içinde mermi
tükenir bir anda tezde bulunmaz

yüzlerim sevinçle bilmez gülmeyi
yeminle.. isterim şehit olmayı
devletim unutmuş esvap almayı
giymeye çizmemde dizde bulunmaz

düşman karşısında fakrime karşın
baş eğmedim asla.. üstünde arşın
yedi yerden yedim pek yağlı kurşun
yarama basmaya tuzda bulunmaz

sarıkamış dağı kar ile buzdan
gözlerim kör oldu rüzgar ayazdan
ak urbalar giydim safi beyazdan
bundan gayrı burda bezde bulunmaz

bir kahraman nesil oğuzdur aslım
seçmişim hak dini olmuşum müslim
ruhu yanlız ettim Allaha teslim
başkaya vermede bizde bulunmaz

gardaş.. sırtım toprak.. taşa değiktir
duyulmaz iniltim sesim boğuktur
yattığım şu yerin altı soğuktur
tüten bir ocakta közde bulunmaz

yanlız harımdan kar.. erirde geçer
az daha anlatsam uykular kaçar
kardelen çiçeği kışları açar
baharda yazlarda güzde bulunmaz..