Kardelenim.
Güzel nazlı çiçeğim.
Neden boynun bükük duruyor senin?
Şu koskoca dünyada,
Yalnız kaldınsa bileyim.
Karı delip görünmen,
Herkesi nekadar mutlu ediyor, bir bilsen.
Sen baharın müjdecisi,
Mutluluklara açılan penceresin.
Bukadar sevildiğin halde,
Niçin boynun bükük senin.
Hayat felsefenin değişmesinin nedeni ne?
Yoksa,
Senide mi dostların vurdu sırtından?
Senide mi aldattılar,
Maneviyatsız bir değer uğruna.
Yaptığın işten sıkıldıysan eğer,
Bana kulak ver.
Çünkü,
Ben de arkadaşsızım senin gibi.
Yalnızlığın ne olduğunu ben de bilirim.
Ver elini senle dost olalım.
Boynumuzu kaldırıp,
Dünyaya,
Olabildiğince özgür bakalım.
Kayıt Tarihi : 19.7.2005 02:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Ziya Pektaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/07/19/kardelen-68.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!