Kardelen Şiiri - Aziz Çınar

Bu sabah kar var İstanbulda
Ne de güzel olur aşk çamlar altında,
Kendini kardelen gibi düşün..
Sen ve ben,kar ve kardelen,yanyana..

Kardelen dimdik duruyo kara rağmen
Sende gülüyorsun ya bana bazen
Sensiz yaşarmıydım ben
Peki kar olmasa olurmuydu kardelen

Bir gün.....

Karlar eriyor ve kardelen ölüyor
Tıpkı benim sensiz olmam gibi
Utanıyor güneş bile kendinden
Sebeb oldum onun ölmesine neden

Ağaçlar bile ağlıyor,yapraklarını döküyor
Kar benim güneşe karşı geliyorum
Tüm tabiat seni yaşatmak istiyor
Çünkü kardelensiz kış olmuyor