Kardelen Şiiri - Battal Kılıç

Beyaz çığlıklarda kaybolur sesim
Gecenin koynunda susar hevesim
Elsa'dan düşerken soğur nefesim
Sesimde kal gitme kardelen

Dağlara yazılmış buzdan kaderin
Soğuk gölgelerde yürür hederin
Gecenin sinesine siner kederin
Sinemde kal gitme kardelen

Gözlerim üşürken kara örtüde,
Esrardan mânâ çağırır ötede
Muştular sendedir vedalar sende
Vefada kal gitme kardelen

Karanlık susarken kanlı ufukta
Ümitlerin söner solgun şafakta
Ahdi var göklerin zamana vakta
Sabırda kal gitme kardelen

Geceler serse de kara deseni
Bağrıma doladım gül destesini
Bülbül bezer gülşene bestesini
Bahçemde kal gitme kardelen

Yalnızlık yurdunda kime açarsın
Düşlerin üşürken kanan yanımsın.
Ölüm aksa da her yer var olansın,
Varlıkta kal gitme kardelen

Zaman kırılırken ayın şavkında
Umudu yitirdim yar otağında
Kevser ırmağısın cennet bağında
Duamda kal gitme kardelen