Kardelen Şiiri - Ahmet Yanıt

Yine girdim bak, efkârın koynuna,
Ben söyleyeyim, sen dinle Kardelen.
Hasret sol yanımı oyar boyuna,
Sen ne çektiğimi bilme Kardelen.

Ne sıcak tebessüm iner yüzüme,
Ne de bir ıslık takılır dilime.
Bu nasıl yaradır, kanar habire...
Yokluğun ömrüme sille Kardelen.

Yıkık bir şiirin her dizesinde,
Gözlerim çehreni arar meçhulde.
Bir inanan yok, iyiyim desem de,
Güneş sıvanmıyor kille Kardelen

Ömrümü sararken yaslı bir eyvâh,
Ellerin yâd bana, gözlerin silâh...
Tükendim gayri ben, yok, olmam iflâh,
Yetiş, desem de sen gelme Kardelen.