Kardelen Şiiri - Ali Fikri Karadeniz

Ben bu şehirde büyüdüm
Bu denizde yüzdüm
Bu caddelerde yürüdüm
Adım adım kaldırım taşlarını ezberledim…

Ben bu şehirde büyüdüm
Kışları kömür islerini özledim
Yazları balık ızgaralarını
Sonbaharda hüzünler bağlamasını
Bir de; baharda çiçekli yazmasını…!

Ben bu şehirde büyüdüm
Yağmurlarını sevdim
Denizine hasret gittim
Bir de fırtınada
Ben Seni Sevdim rüzgarlı havalarda…!

Şimdi… Şimdi Sen uzak
Ben yasak adam…
Bu şehir bana dar; biliyor musun?
Dur; dur…
Yoksa Sen ağlıyor musun?

Ağlama…
Sil gözlerini…
Ben unutmadım Seni ama
Sen yine de unut beni…!

Ağlama…
Sil gözlerini
Bil ki dağlara gidiyorum…
Bil ki kardelen seviyorum…
Beyazlar ortasında kardelen…
“Kar erir, kardelen ölür” derler ya
Can verirse “CAN” olurum…
O isterse vaar olurum…

Biliyorsun;
Baharlar gelecek
Kar’lar eriyecek
Bil ki dağlarda
Bir kardelen yetişecek…!