K A R D E L E N Şiiri - Ergun Acehan

Gün, günese kavuşmaya yakın
Sıcak fışkırdı, soğuktan
Ve bir çocuk; güne gün, soğuğa soğuk demeden
Uzatı ellerini toprak bedenine
Kardelen ürktü, toprak ürktü
Ve diken dikendi yaprakları
Çocuk gözlerini gezdirdi
On parmak toprak arasında
kardelen
Ve duru aktı ter
Ve ter koktu, tuz koktu, insan koktu kardelen
Çocuk yüreğini çıkardı
Yüreği dudağında, dudağı kardelende
Ve çıldırasıya bir sevgi
Hem çocukta, hem kardelende
Çocuk kök verdi
Ve çocuk ve kardelen Gün Günese Kavuşurken sarıldılar
Gün Güneşe Kavuşurken ikiside Kıpkızıldılar..

1988-