Kardelen Şiiri - Sefer Kurt

Bir çoğu ilkbaharda başlayan
İnsanın en hassa bölgesinde yeşeren
Acıyı ve sevinci aynı anda yaşatan
Sonu genelde acı olan
Bir umut doğdu içime
Ne mi bu aşk bu aşk
Güldüğünde yüzüme
Bütün dertlerimi unutuyorum
Üstüme gelen dalgaları bir bir aşıyorum
Korkmuyorum sevmekten
Sımsıkı sarılıyorum aşka
Baktığında bana
Hani içine çektikçe acımsı kokusu olan
Kardelen çiçeğine benzetiyorum onu
Değil ayrılığa ölüme meydan okuyor sevgim
Güç alıyorum ondan korkmuyorum
Sokulduğunda bana sıcaklığını hissediyorum
Kalbimdeki kıvılcım kor ateş oluyor
Karanlığımı aydınlatan ışığım o
Sönmeyecek hep yanacak yıldızlar gibi parlayacak
İlkbahar yaz şimdide geldi sonbahar
Yorulmadan bıkmadan yürüyeceğiz yolumuzda
Bükmeyecek boynunu solmayacak kurumayacak
Yüreğimin derinliklerinde hep benimle yaşayacak
Daima yağmurda ıslansa da
Karlar altında kalsa da
Benim için solma kuruma
Olur mu kardelen
Olur mu kardelen...