Kardelen Şiiri - Abdurrahman Atabey

KARDELEN

Kardelenler neden boyunlarını büker
Müjdecisi değil mi onlar baharın
Güneşi besleyen bakışlar var kendilerinde
Kan dolaşımıdır onlar sevdaların
Yüreklere can katar umut katar

Yola çıkar sevda yüklü kervanlar
Yeniden kanatlanır umut güvercinleri
Selam durur yıldızlar
Onlar erimesidir tortuların
Yeşermesidir güçlü yenilmez baharların

Koşar adım ideallerle
Yeşil sahillerine ulaşmak için okyanusların
Gözlerini dikmişler lale dolu vadilere
Kartallarla dansları var kardelenlerin
Yürekler mekanıdır böylesi sevdaların

Karlar niye erimesin ki?
Yoksa onlarda mı ram oldular
Mavi gökle bu dostlukları neden
Bulutlarla sarmaş dolaş
Bir çağrıları var bir davetleri var
Belki size belki bize belki kardelenlere

Duvaklara takmalı kardelenleri
Yanaklarda süzülen göz yaşlarına şahit
Soluklanmış güneşleri barındırıyor
Budadıkça yeşertmeli rengarenk fideleri
Kardelenler savruldukça diriltir
Akıtır sevda gözelerini

Karanlık gecelerine dağıt
Tomurcuklanmış saçlarını
Sapla hançerini yüreğine meydanların
En sinsi yerlerini ifşa et
Aydınlat yalnızlığa bürünmüş kara geceleri

Çorak toprakları yar kardelenim
Göster gönüllere tonlarını yeşilin

Abdurrahman Atabey-1996 Erzurum