Kardelen Şiiri - Halil İbrahim Koç

Gözlerinin yerini alamaz, bir başka göz,
Sen'ki sinemde yanan sönmeyecek, köz.
Varsın bilmesin eller, ne çıkar,
Sensiz rüyalar haram, uykular kaçak.
Kardelen çiçeğimsin, meçhul dünyamda,
Solma sakın, gönül denen bağımda.
Boran kar olur, gönül dağımda,
Ömür'de kaç mevsim var'ki.
Kaç bahar, sen gibi güzel olurki,
Bu acele gidiş nereye, neden san'ki.
Aynalarda söylüyor, ağlıyor zaman,
Beyazlarıma sebep olduğunu, Kardelen.
Kalabalıkta, yalnız kalırmış insan,
Nasılda kaybolurmuş, öğrettin sen.
Her şeyde bir izin var,yalnız kaldı ruhum bak,
Almak istersen verdiklerini Kardelen.
İlk açtığın yere bak, Kardelen,
ilk açtığın yere bak...