Kardelen Şiiri - Serhan Oktay

Kim bilir belki bir şaman davulunda,Belki esen rüzgarda,Belki uçuşan bir kuş tüyünde bulacağım kendimi.Elbet bir gün gömeceğim bu bedeni Gerçekleşmemiş hayelleri ve umutlarıyla toprağa.Tüm yaşanmışlıklarımı gömdüğüm gibi.Adeta bir tohum gibi bekleyeceğim zamanımı ve o gün gelipte güneş parıldadığında tepemde,Su kan olup can verdiğinde köklerime.Uyan denildiğinde bana başımı kaldıracağım usulca topraktan mavi gökyüzüne.Bembeyaz kar örtüsünü delen Kardelen gibi,İnatla ve azimle büyüyeceğim.İnadına çiçek açacak İnadına yeşereceğim.Rüzgarlarla dans edip güneşin sıcaklığında ısıtacağım bedenimi.Can veren yağmurlar yağacak köklerime,Her gün biraz daha güçleneceğim.Toprak ana bağrında büyütecek köklerimi geceleyin yıldızlar ninniler fısıldayacak kulağıma Yapraklarımı semaya açacak Şükürler edeceğim Tanrıya güzel kokular ve renkler içinde tekrar yarattığı için beni.Bir sevgilinin ellerinde son bulacak bu sefer hayatım,Öpülesi dudaklarıyla sevecek koklayacak beni.Her zerremi usulca çekecek ciğerlerine haz duyarak.Ve bu benim için son olmayacak,Ben yine dirilecek İnadına var olacak İnadına sevip sevileceğim.