Kardelen Şiiri - İhsan Şahin

KARDELEN

Hükmü var güneşi örten yüzlerin,
Yapışır soğukluk bir nasır gibi.
Muradın, alından öpmekse seni,
Güneşi koynunda sakla sır gibi.
…Yıldız için açıp, kokma kardelen
…Kan rengi gövdeni yakma kardelen,
Geceler ayazlanır yaprak oynamaz,
Senin dallarına kızıllık düşer.
Buzun terlediğine kimse inanmaz,
Bilmezler içinde bir garip pişer.
…Baharı yazlara ekle kardelen,
…Beni zemheride bekle kardelen.
Dağların üstünden çığ gibi geçtim,
Gördüğüm bahçıvanın hissizliği,
Bülbülün dilini doğradım biçtim.
Seyrettim güllerin sessizliğini.
…Sen olsan feryadım dinmez kardelen.
…Bunu yaşamayan bilmez kardelen.
Kıskanır kökünü bir gün sökerler,
Muhabbetten öte bir hasret kalır.
Güneşin üstüne toprak dökerler.
Kan üstüne kainat ruhlar ıslanır
…Yüreğim dalında kaldı kardelen,
…İçimi bir korku aldı kardelen.
Ben aykuruyum sen toprak yüzlüm,
Erenler kokuna aşina senin,
Bir gün ayırmaya gelirse ölüm,
Kendimi bağlarım naşına senin,
…Ayrılıktır ölüm asıl kardelen,
…Ben nasıl yaşarım nasıl kardelen.
Sen olsan feryadım dinmez kardelen,
Bunu yaşamayan bilmez,
Bilmez kardelen.