Kardelen Şiiri - İsmet Doğanoğlu

(Aziz üstadımın hatırasına)

Zorluklar seni öldüremedi,
Daha da güçlendirdi.
Karlar altında soğuk ve ızdırap
En yakın dostun oldu;
Ama seni yıldıramadı.

Acele ettin kışta geldin,
İşte bunun için çok değerlisin.
Hiçbir çiçek yokken ilk sen oldun
İşte bunun için başlardasın.

Kardelen,
Kalbim de attığın tohumlar,
Kafamda sözlerin;
Neredesin,
Nerede o kartal bakışlı gözlerin?

Mısralarım yaralı bir asker gibi inliyor,
Avucuna al, sık bak ne damlıyor.
Yazdığım her şiiri senin için yazıyorum,
Bir gün geleceğin ümidiyle yaşıyorum,

Rüzgar gibi dağlardan aşta gel,
Ilıklığınla nemlendir gözümü kaşımı.
Güneş gibi kara bulutları aşta gel,
Işığınla okşa şu yetim başımı.

Ben gelemem, ayağımla toprağa,
Midemle, ekmeğe bağlıyım.
Sense, hayal âleminin azad gülüsün,
Bense esirim güle, yaprağa. Sdz12.05. 2009 Baku