Kardelen Şiiri - Turgut Uzdu

Eriyecektir kar
Gelince bahar
Her gece azmine
Yeni umutlar katar
Yalnızdır hep kardelen.

Hor görmeyin sakın onu
Cefakârdır
Çok çile çekmiştir kış boyu
Ne soğuklar atlatmıştır yüreği
Ne acılar yaşamıştır…

Bütün çiçekler gibi aşıktır, bahara
Her gece düşlerinde görür
Gecelerin ayazında içini ısıtan tek şeydir bu
Issız köşelerde bekler
Yalnızdır hep kardelen.

Çıkarır başını önce karların arasından
Duyguları kovar bütün soğukları
Erimeye başlar onu gören kar
Gittikçe uzaklaşır...

Kardelenin içine doğar aslında güneş
Yalnız ve karanlık geceleri unutur,
Gençleşir, dinçleşir
Yeşerir.

Yeşerdikçe sevdası büyür
Sevdasıyla ısınır dünyası
Papatyalar aşkını alkışlar
Üzerinde şarkılar söyler
Bütün aşık kuşlar...

Sevgisini yayar dünyaya
Nihayet zamanı dolar
Yeni bir aşka hazırlanır
Yeni yalnızlıklar için nefesini toplar
Hiç kimseye görünmeden
Yavaşça solar.

Eritecektir karları
Getirebilirse baharı
Hiç unutmaz aşkı, sevgiyi
Her gece azmine
Yeni sevdalar katar
Çekilir bir köşeye
Düşleriyle yatar.