Kardelen Şiiri - Abdullah Karaduman

Öyle bir saplandı ki kalbime
Aşkının oku tam ortasından
O hiç acı vermedi, hasretten başka
Hiç çıkarma olurmu onu canım.

Tutamıyorum kendimi
Önce dudaklarım titriyor
Alamıyorum kendimi
Güzelliğin büyülüyor

Bulunmaz bir kardelensin şu dünyada
Seni düşünmek, deli gibi
Uğrunda hiç bıkmadan, usanmadan
Ölmek istiyorum gözümü kıpmadan

Yani senin anlayacağın
Şu fani dünyada
Sevmekmiş önemlisi
Bir uçan kuşun arkasından bakmakmış
Ve yakalamakmış martının kanadını.

O martı alıp götürsün beni
Issız adalara, uçsuz bucaksız çöllere
Kalbim rüzgar kanatlı atlılara binsin
Dolaşsın tüm evreni hayalinin peşinde.