Kardelen Şiiri - seyhan YILMAZ

Seninle tanıştığım o büyük gün;
şaşırmıştım
bu kadar narin bir çiçek,
bu kadar zor hayat şartlarında,
nasıl yaşayabilir
ve bu kadar güzel olabilir demiştim
hayatınla o kadar uyumlusun ki,
mikroskopta gorünen
kar tanesi kadar güzel
saflığı kadar saf
ve karın ortasında
çiçek açacak kadar aykırısın
düşündüm;
büyük bir sevinç eklendi şaşkınlığıma
çünkü sen bir narin çiçek değildin,
ta kendisiydin yaşamın
çünkü sen;
hayat zorluklarına direnen canlı,
soğuk günlerde ısıtan guneş,
karanlıklarda yolu aydınlatan ay
çöldeki su
ıssız adadaki yalnızlığı paylaşan dosttun
ve her şarta rağmen,
hayatın güzelliğini
ve yaşamaya değer olduğunu gösteren varlıksın,
sen umudumsun

sana öyle bir sevdayla tutuldum ki;
su kadar temiz,
hava kadar yaşamsal,
güneş kadar sıcak
gökyüzü kadar uzak
gül gibi seyretmeye doyumsuz,
yemek kadar ihtiyaç
öğle bir çiçek ve sevdasın ki,
ben solunca solacak,
ölünce ölecek
sen yaşamım,
çiçeğim
ve sevdamsın
sen buz tutan yüreğimde
açan kardelenimsin